“Wat een jaar” – Yvonne de pan

 

Geschreven door: Yvonne de Pan

Wat een jaar

Bijna een jaar geleden was daar de eerste coronapatient bij ons. Als de dag van gisteren, weet ik het nog. Als ik er aan denk, als ik er over praat, komen bij mij de emoties weer omhoog, die zijn er nog steeds.

Ik herinner mij nog mijn eerste nacht, mijn eerste cliënt, mijn eerste cliënt die overleed. De angst bij de cliënten, familie, bij mij en mijn collega’s. Vooral de onzekerheid die het met zich meebrengt.

Het niet weten hoe het loopt, wat we moesten verwachten. Elke avond als mijn nacht weer begon, ging ik met angst en beven de afdeling op. Is iedereen er nog? zijn er cliënten of collega’s ziek?

Wij zijn als verzorgingshuis 14 cliënten verloren. Wat een verlies, wat een gemis. We zijn hun kwijt, maar ook de families. Het niet afscheid kunnen nemen, het niet kunnen troosten zoals je zou willen.

Jouw collega een knuffel te willen geven, na een klote dienst. Een huilende collega, niet kunnen aanraken. Alleen met je woorden kunnen troosten, dat doet nog steeds zeer. 

Collega’s die slagen, niet kunnen feliciteren. Collega’s die elders gaan werken, geen knuffel kunnen geven. Collega’s die het moeilijk hebben, even een arm om hen heen slaan. Dat gaat niet!

Op momenten kan ik er prima over praten, andere momenten dan schiet ik vol. Ik kan het van mij afschrijven in mijn blogs, dit helpt mij. De vaccinaties gaan hard nu. Niet hard genoeg, naar mijn inzien.

Wel of niet de vaccinatie? Ook weer een hele discussie. Ik laat iedereen in zijn waarde. Zelf  heb ik wel de beslissing genomen om het te doen. Het is een wel overwogen beslissing geweest.

Maar we moeten door. dus hou vol, hou vast! Geniet van de kleine dingen in het leven, dat doe ik ook. Leuke dingen in het vooruitzicht. 

Een lieve vriendin die haar eerste huisje heeft gehad en gaat trouwen. We kunnen hoop ik gauw weer plannen.. Gauw weer een peukie doen bij de meiden, die ik zo mis. Een bak koffie op de veranda.

Gauw weer naar Zeeland, naar mijn vader. Langs het graf van mijn moeder. Mijn zus weer zien, die ik mis.

En langs mijn dinnetje in Goes, die ik ontzettend mis😢

@mooiestebaanvandewereld

 

[wp-rss-aggregator feeds=”functie-thuiszorg” template=”Final”]

Psst. Wil je makkelijk op de hoogte gehouden worden van nieuwsberichten als deze? Schrijf je dan in voor onze gratis nieuwsbrief door het formulier hieronder in te vullen. 👇👇👇👇

Schrijf je in voor onze nieuwsbrief!