‘Vrouwe Holle’ – Yvonne de pan

 

Geschreven door: Yvonne de Pan

Vrouwe Holle

Zij heeft me de mooiste kant van mijn baan laten zien. Ik werkte 4 maanden in de zorg, toen ik deze bijzondere vrouw leerden kennen .

Mijn collega zegt altijd, als mevrouw thuis is, een “kordate Zeeuw” bij haar rond loopt. Nu was Vrouw Holle dit voor mij..

Er is altijd wel een client die op je netvlies blijft. Die je raakt, die in je hart zit en er niet meer uit gaat. Zo bij mij, Vrouw Holle

Zo noemde ik haar altijd puur, omdat ze haar kussen altijd uitschudden uit het raam.
Vanaf dag heb ik een hele speciale band met haar. ze zei altijd: “jij bent de dochter, die ik nooit kon krijgen…”

Het was geen makkelijke vrouw. Als iets moest gebeuren, moest het op haar manier en niet anders.
Ik weet nog goed dat ik de eerste dag binnen stapte.Zo zei ze jij bent de nieuwe zuster.Nou ben benieuwd…
Ik zij lachend Nou en  ik ook…
We keken elkaar en lachten allebei en het ijs was gebroken.
Mw had nog een neef die alles regelden en was blij met mij blij dat mw weer een keer lachten ergens heen ging en vooral weer plezier maken.

Ik deed veel met mevrouw. Als ik vrij was, kwam ik regelmatig na mijn dienst. Bijvoorbeeld om te helpen met boodschappen. We hadden een bijzondere band samen. Ze was een oma die ik nooit heb gehad.

We konden praten over alles. Tot de dag kwam met het onvermijdelijke nieuws. Mevrouw kwam ter val en had haar heup gebroken.. Beslissing moest gemaakt worden, wel of geen operatie.

De arts, mevrouw en haar neef besloten voor de operatie te gaan. Echter was mevrouw 94 jaar oud. Ze zei vaak: “wie niet waagt, wie niet wint.”

Mevrouw bleef een tijd in het ziekenhuis en ik ging er vaak heen. We genoten van elkaars gezelschap. Eenmaal thuis gekomen ging ze hard achteruit. Zo hard dat mevrouw op sterven lag.

Op een avond belde mevrouw een collega van mij op. Mevrouw had naar mij gevraagd of ik wilden komen. Dit had ze nog nooit gedaan, dus ik ben gelijk gegaan.

Bij binnenkomst lag Mevrouw Holle daar. Mager en grauw. Mevrouw pakte mijn hand en ik ging zitten. We hebben lang zitten praten, totdat mevrouw zei: “nu ga ik slapen…” Ik gaf haar een kus op haar voorhoofd en zei: “bedankt voor onze mooie tijd.”

Haar ogen gingen open en ze zei: “Nee, jij bedankt voor onze tijd samen.. Blijf je nog even?” Ik zei: “ik blijf tot je slaapt.”

Met mijn hand in haar hand, blies mevrouw na een half uur rustig haar laatste adem uit. Zo vredig zo mooi.. Bijzonder moment, wat me ook altijd bij zal blijven….

Ik heb samen met een collega, mevrouw haar laatste zorg mogen geven. Bij de crematie zat ik bij de familie, omdat ik familie was zei mevrouw altijd….

Ik heb Mevrouw Holle 7 jaar mogen kennen, maar wat een geweldige vrouw was dit…
Als ik in Zeeland ben en ga naar het graf van mijn moeder, loop ik altijd even langs Vrouw Holle. Die ligt uitgestrooid bij haar man. Wat ligt daar een bijzonder mens….

Nog steeds roept dit mooie momenten bij me op.
@mooistebaanvandewereld.

Werken in de thuiszorg?

[wp-rss-aggregator feeds=”functie-thuiszorg” template=”Final”]

Psst. Wil je makkelijk op de hoogte gehouden worden van nieuwsberichten als deze? Schrijf je dan in voor onze gratis nieuwsbrief door het formulier hieronder in te vullen. 👇👇👇👇

Schrijf je in voor onze nieuwsbrief!