The night before Christmas

De avond voor kerst en mijn dienst begint. We lopen met 1 persoon extra, want er is een kerkdienst in huis. De lampjes branden, de bomen staan aan en in de gangen is het verlicht met lampjes.

We zitten net aan de maaltijd, als we een telefoontje krijgen. Er is een crisisopname. Een man van 55 is verward aangetroffen. Na onderzoek is hij door ons doorverwezen. Wij hadden 3 crisisopname die dag.

We maken alles gereed en wachten tot de politie, meneer komt brengen. Schuchter komt meneer binnen. Na een korte overdracht gaat de politie weg. Ik vraag meneer of hij wat wilt drinken of eten. Hij kijkt op en zegt heel graag koffie te willen. Tevens haal ik een warme maaltijd en meneer wordt naar zijn plek begeleidt.

“Komt u bij me zitten?” “Als u dat wilt, tuurlijk.” zeg ik lachend. Als ik ga zitten zie ik zijn blik. Een blik die ik tot de dag van vandaag nooit zal vergeten. Verdriet, verslagenheid woede, maar ook dankbaarheid.

Na de maaltijd te hebben  gegeten vraag ik aan meneer of hij een warme douche wil hebben. Hij knikt, maar zegt: “Als het mij lukt.” Ik bied aan bij meneer te blijven en als hij wilt te ondersteunen. Stilzwijgend lopen we naar de douche en ondersteun ik waar ik kan en mag.

Aangekleed met kleding van ons, wil meneer een sigaretje roken. Alleen liggen ze nog bij zijn spullen. ik zeg: “Ik rook ook, dus neemt u er maar 1 van mij.” Stilzwijgend zitten we naast elkaar. Als de sterren aan de hemel staan en de eerste sneeuwvlokjes vallen, begint meneer te vertellen.

Vandaag precies 1 jaar geleden raakten ik alles kwijt: mijn vrouw, mijn baan mijn huis, alles! Het was de dag voor kerst. Sinds die tijd zwerf ik de straten af en kan nergens terecht. Tot vandaag. Ik ben dankbaar dat ik hier mag zijn, bij jullie mag slapen en morgen, morgen zien we weer wel.

Ik zeg morgen, morgen is het kerst. Niemand moet met kerst alleen zijn, dus u blijft. Na de kerst zien wel weer wat we dan gaan doen. Na een avond met meneer opgetrokken, vind ik dat deze man een tweede kans moet krijgen.

Uit onderzoek bleek dat meneer een infectie had. Daarom was meneer verward en krijg hij medicijnen. Dat deed hem zeer goed. Na 2 weken ging het beter met meneer. We hebben veel gepraat en het was een prettige man in omgang. Een slimme man, een man met een missie…

Een half jaar later hadden we een verzoek van iemand die vrijwilligerswerk wilden doen, een praatje maken met cliënten en koffie inschenken. Mijn collega van de activiteitenbegeleiding deedt de intake. Op een gegeven moment werd ik gebeld. “Zou je willen komen want Henk wil kennis maken met je.” Ik neem mijn koffie mee en ga naar de afspraak en dan, dan zie ik Henk een verzorgde man. Keurige kleding aan, haren netjes en pas geschoren.

Henk komt naar me toegelopen en dan zie ik wie het is. Hij pakt me handen vast en zegt: “Yvon, weet je nog wie ik ben?” Hij kijkt me vragend aan. Ik zeg: “zeker wel, die avond vergeet ik nooit meer.” Hij omhelst me en met tranen in zijn ogen zegt hij: “Op kerstavond waren jullie de kerstengels. Jullie hebben me laten inzien wie ik ben en dat je altijd wat van je leven kan maken, als je maar wil je een kans krijg.”

Hij heeft na die kerst zijn leven weer opgepakt. Hij heeft een huis, een baan en een vriendin. Maar hij is ons zo dankbaar dat hij iets terug wilt doen. Dus 2 avonden in de week kwam hij koffie schenken.

Jaren gingen voorbij en vele wisten het verhaal niet van Henk, maar ik wel. Als we dan op kerstavond bij de boom stonden en de lampjes gingen aan en de mensen kwamen zingen. Dan knepen we elkaar in de handen, dan wisten wij dat kerst nooit hetzelfde zou worden.

bijzondere mens, die ik nooit vergeet.

Eens in de zoveel tijd dan gebeurt er een kerstwonder! 

[wp-rss-aggregator feeds=”functie-thuiszorg” template=”Final”]

Psst. Wil je makkelijk op de hoogte gehouden worden van nieuwsberichten als deze? Schrijf je dan in voor onze gratis nieuwsbrief door het formulier hieronder in te vullen. 👇👇👇👇