Over jezelf

Mijn naam is Nikki en ik ben 21 jaar. Ik woon samen met mijn ouders in Sprang-Capelle. Van beroep ben ik verpleegkundige waar ik jullie meer over zal vertellen. Ik werk qua uren onregelmatig, de ene week meer dan de andere, maar in mijn vrije tijd breng ik graag tijd door met kostbare vriendinnen en mijn vriend. Ook ben ik graag op mijzelf om mezelf op te laden voor nieuwe uitdagingen.

Van jongs af aan wist ik al dat ik in de zorg wilde gaan werken, dit is er ook een beetje met de paplepel ingegoten, dit omdat mijn moeder ook altijd in de zorg heeft gewerkt. Ik heb nooit anders gewild.

Opleidingen

Ik heb VMBO-T gedaan op het middelbaar onderwijs, en ik ben daarna MBO-Verpleegkundige gaan studeren op het ROC. Deze opleiding duurde 4 jaar, in welke ik opgeleid ben om in alle sectoren van de zorgen mee te kunnen draaien.

In juni 2020 ben ik via mijn werkgever een aanvullende opleiding gestart; verpleegkundige als triagist in opleiding.

Je ervaring binnen de psychiatrie

In eerste instantie was het mijn intentie om na de opleiding in het ziekenhuis te gaan werken, dit was mijn ‘plan’ voor ik startte met de opleiding. Tijdens mijn 3e jaar in de opleiding liep ik mijn eerste stage in de psychiatrie. Ik had hier zo mijn vooroordelen over, zoals veel mensen in onze maatschappij deze hebben.

Echter bleek ik het werken in de psychiatrie erg leuk en interessant te vinden, dat ik zodoende ook de afstudeer richting psychiatrie heb gekozen en na mijn opleiding ben blijven hangen bij mijn afstudeerstage. 

Ik ging werken op 3 verschillende woonafdelingen voor ouderen (65+) met chronische psychiatrische problemen, daarbij komende de nodige maatschappelijke, sociale en persoonlijke problemen. 

Ik heb dat werk 2 jaar met veel plezier gedaan. Door het werk op verschillende afdelingen was er afwisseling, omdat het 3 totaal verschillende groepen waren, waarvan ook 1 met gesloten karakter. Het fijne was wel dat ik ondanks de 3 afdelingen wel alle cliënten kende omdat deze mensen langdurig verblijven (wonen), wat het contact voor zowel voor mij als voor de cliënt prettig maakt, je merkt dat je op den duur een echte band met iemand opbouwt, en dat cliënten je gaan vertrouwen. Dat je ondanks onbegrepen gedrag, toch naar de persoon zelf kan gaan kijken en op een moment, door dat vertrouwen, veel met iemand kan bereiken.

Echter gebeurde er natuurlijk ook minder leuke dingen en escaleerden er soms ook situaties, de cliënten waar ik mee werkte bleven zieke mensen waar een reden voor was dat zij bij ons woonden. Maar dat hoort bij het werk, daar teken je als verpleegkundige voor en je doet er alles aan om veiligheid te creëren, en voor die cliënt maar ook voor je collega’s te zorgen.

Waarom heb je de overstap gemaakt (naar verpleegkundige huisartsenpost)

Na twee jaar psychiatrie heb ik de overstap gemaakt naar het werken op de huisartsen-spoed post. Dit omdat ik graag, ook vanwege mijn jonge leeftijd, zo veel mogelijk wil zien en leren, om het maximale uit mezelf te halen, en de huisartsenpost leek mij hier de uitgewezen plek voor omdat je een eindeloos tal aan verschillende hulpvragen voor je krijgt.

Zodoende ben ik dus op de HAP gestart, en dat ook als triagist in opleiding.

Een triagist is degene die alle eerste telefonische of fysieke opvang doet van patiënten die bellen of komen naar de huisartsenpost, omdat zij een hulpvraag hebben. Dat wil zeggen dat de triagisten volgens bepaalde richtlijnen en protocollen uitvragen, ofwel trieëren genoemd, wat de klachten van de patiënt zijn  en wat daarbij de urgentie is. Op basis daar van word er besloten wat dat er aangeboden kan worden aan de patiënt. Bijvoorbeeld zelfzorg advies, een consult op de post, een huisvisite of zelfs een ambulance. Als triagist heb je korte lijnen met alle andere betrokken disciplines, van wijkverpleging tot aan de meldkamer politie/ambulancedienst. 

Alles wat een triagist doet word eventueel overlegd of anders achteraf geautoriseerd door een waarnemende huisarts.

Hoe ziet een dag eruit op de huisartsenpost?

De huisartsen spoed-post is enkel buiten kantoortijden geopend, omdat de praktijken van de eigen huisarts doordeweeks tot 17.00 geopend zijn. Tevens werkt de huisartsenpost ook heel anders dan de dagpraktijken, omdat het echt voor spoed is.

Het enkel werken buiten kantoortijden (avonden, nachten, weekenden, feestdagen) moet dus wel bij je leven en voorkeuren passen. 

Ook is het contact met alle patiënten vluchtig, omdat je buiten het telefonische contact niet betrokken bent bij.

In principe zit je als triagist je gehele dienst aan de telefoon in een callcenter omringd met collega’s en een waarnemend huisarts, ongeacht welke dagen/tijden je werkt, het is natuurlijk wel erg verschillend waar je mee te maken krijgt, in dat opzicht is geen dag hetzelfde en is het continue jezelf scherp houden en schakelen tussen verschillende patiënten en hulpvragen. Het kan zijn dat je iemand aan de telefoon krijgt met oorklachten, een suïcidale patiënt, maar ook een reanimatie.

Zo wisselend zijn de hulpvragen en zo snel kan het gaan. 

Uiteraard is er tijdens je dienst tijd om even adem te halen, te pauzeren en lekker te kletsen met je collega’s, de saamhorigheid is enorm, je leert veel van elkaar en je staat er nooit alleen voor als je dat niet lukt.

Wat zijn de mooie momenten aan jouw werk?

Het mooie aan mijn werk is om iets te kunnen betekenen voor de mensen aan de andere kant van de lijn, zowel in het kader van hun hulpvraag als het eventueel inlichten/geruststellen. Een ongeruste moeder belt voor haar zieke kind, en vind dan rust bij het gesprek met de triagist. Een vrouw belt voor haar zus die niet lekker is, waar de triagist een ambulance voor stuurt en tot dan aan de lijn blijft om er te zijn voor de patiënt en de naaste. Het is mooi om wat te kunnen betekenen voor de patiënt en diens naaste in onzekere tijden, en het feit dat je niet al te betrokken bent maakt dit werk ook makkelijker en kun je objectiever kijken naar de situaties die je mee maakt.

Tevens is het zo dat er heel erg veel te leren valt, zoals ik al eerder benoemde. Ieder gesprek is anders, ieder beeld is anders, iedere patiënt is anders dus je blijft iedere minuut bij leren, ook doe ik aan thuisstudie. Ook zijn er binnen de huisartsenpost doorgroeimogelijkheden om bijvoorbeeld mentor van nieuwe collega’s te worden, leidinggevende in het callcenter, of om spreekuren te gaan houden waarop je mensen ziet die komen ivm een wond, een verstopte blaaskatheter, dat gaat dan echt richting het verpleegtechnische werk wat het werk nog interessanter maakt!

Kortom, het is een baan met heel veel verschillende aspecten in de zorg, van niet urgent tot aan spoedeisend, en het blijft je hoofd scherp houden, maar het is vooral erg fijn om wat te kunnen betekenen als patiënten niet weten wat te doen, als zij hulp nodig hebben.

Tot slot

Bij deze heb ik wat verteld over mijn werk(ervaring) tot nu toe, ik hoop dat jullie nu een duidelijk beeld hebben van wat ik in het dagelijks leven doe en wat mijn werk inhoud, uiteraard hoop ik dat enthousiasme op heb kunnen wekken, om hetzelfde te doen als wat ik heb gedaan; het roer om gooien en andere kanten van het werk te gaan ontdekken. Dat laat jou als persoon groeien. 

Wellicht dat sommigen zelfs de drive hebben om ook een kijkje te komen nemen op de huisartsenpost!

Ik zeg altijd; je komt er pas achter wat het met je doet, als je er gewoon aan begint.

Bedankt voor het lezen van mijn verhaal, en succes allemaal!

[wp-rss-aggregator feeds=”functie-doktersassistent” template=”Final”]

Psst. Wil je makkelijk op de hoogte gehouden worden van nieuwsberichten als deze? Schrijf je dan in voor onze gratis nieuwsbrief door het formulier hieronder in te vullen. 👇👇👇👇